Oppad Kaap toe

[Chris]

Setpil na Kaapstad

Niks in die lewe bring groter vreugde vir 'n moeë vis-en-hoenderdieet as 'n

langnaweek in die Vrystaat nie. Die oggend, middag en aandvleisvure brand

hoog en die vet drup uit die vakansie baarde, dis 'n geil besigheid man,

geil man, geil. Jou beker loop oor. Soggens is dit skaapniertjies ....

smiddae skaaptjops .... saans iets kleins soos 'n ou biefstukkie of 'n

varkboutjie. In die Vrystaat beteken 'n gebalanseerde dieet 'n tjop in elke

hand. Tussendeur word daar aan 'n biltonkie gekou om die kieste oefening te

gee, maar soos met alle goeie dinge kom daar 'n einde aan alles.

Die t'rugtog Kaap toe kom soos 'n dief in die nag. Daar word uitgestel en

weggepraat, maar vader Tyd het gesê dis Sondagmiddag en so sal dit wees. Na

'n skaapvleis ontbyt word die langpad gevat met skaapboud toebroodjies vir

padkos. Voetslepend en klaend word die tasse gepak en gelaai en met stroewe

gesigte word die Vrystaatse familie gegroet. Die stilte in die motor is

oorverdowend wanneer ons die N1 vat Kaap toe.

Edenburg .... Trompsburg .... Spietkop .... Spietkop .... Spietkop ....

Colesberg .... Spietkop .... Hanover .... Spietkop .... Richmond .... flits

die plekke een vir een verby. Drie Susters .... amper halfpad en die

Sondagmiddag trek lang skadu's oor die Groot Karoo. Aaaai, as ons maar al

die skapies kon saamvat vir die mense in die Kaap. Hulle weet nie wat mis

hulle nie. Glo mos net aan vis en hoender. Hoenie is mos nie verniet die

nasionale voël van die Wes-Kaap nie. Na Drie Susters kom die fout. Groooot

fout! 'n Pyn van epidermiese proporsies skiet my regterenkel binne. Dit moet

'n beroerte wees. Ek sweer dis 'n hartaanval .... my hart sit juis in my

skoene. Kry mens miskien 'n voetaanval? Bosluisvoet of Slangvoet?

Die moontlikhede is legio. Die pyn neem alles oor. Die kinders wonder of pa

Krismis gaan haal. Liefste wil weet of ek koors het. "Bel die dokter!" is

al wat ek kan uitkry terwyl ek stotterend probeer asem kry. Ek trap die

petrol dieper met die anner voet en die trane biggel oor my wange. O Kaap, o

Kaap .... as ek tog maar net by die huis kan kom.

Vroutjie bel vir Dok uit sy Sondagmiddagslapie. Dit is NOOD broer. Sy vertel

in kort, afgemete sinne wat haar diagnose is. Dok vra hieroor en daaroor en

waar die pyn is en of daar ou rugby beserings is in daai voet. Dan die lang

stilte. Ons albei verwag die ergste.

"Nee," se dok "maar as dit so pyn, die pyn daar is en julle die en daai

ge-eet het, daar geen koors is nie, die pyn nie "loop" nie .... dan lyk dit

my na ghout". "Wat het jy in die kar? Het jy enige iets vir die kinders vir

karsiek?"

Dankie tog, dink ek nou is ons darem al by die merriekasie. "O, setpille"

hoor ek vroutjie antwoord van die kant af.

"Maar as jy dit het, kan jy dit vir hom gee" se Dok. "Hy sal 'n 100mg moet

inkry".

"Maar ek het net 15 en 20mg pilletjies" hoor ek vir vroutjie terwyl sy hard

dink hoe sy hierdie pilletjies in haar man se watse dinges gaan inkry. Synde

die dokter op die 'loudspeaker' is, kan ek darem self in my toestand uitwerk

hoeveel keer gaan ek .... nou ja .... die ding moet doen. Toe hy aflui staan

ek dadelik vas. Ek het ook mos 'n binneste.

"Sal wag tot op Beaufort. Daar sal 'n noodapteek wees" en daarmee handel ek

die gesprek af. Ter wille van die kinders in die kar. Maar ai boeta, op

Beaufort is 'n oop noodapteek so skaars soos reën. Niks oop op 'n Sondagaand

nie.

"Dan druk ons maar deur Kaap toe" kners ek op my tanne. Ek sit nou al

kaalvoet met die lugreeling vol oop op my voet - dalk vries die ding dood

dan kan ek hom afbreek en in die kar se 'boot' gooi. 'n Man het sy trots en

ek's g'n hoender wat klein pilletjies agterstevoor om pik nie.

Op Leeu Gamka is al my manlikheid daarmee heen .... alles is wit van die

pyn. " Vrou gee maar - dit is nou of nooit en ek 'nou' liewer as 'nooit' ".

Vroulief fynkam haar 'toolbox' en kom met die goeie nuus. "Daar's nog een

100mg setpilletjie". Daar het jy dit. Vir elke pyn is daar 'n gewig.

Pil in die hand bestorm (of was dit nou bekruip of huppel) ek na die plek

van verligting by die vulstasie. "Hierdie besigheid MOET net werk" dink ek

by myself en probeer moed skep vir wat voorlê. Ek worstel en sweet, maar in

moet hy in. Het jy al ooit probeer om 'n 'dartboard' se 'bullseye' van die

agterkant af op een been te kry sonder om die ander ouens in die kleedkamer

met sagte kreungeluidjies te vermaak? Na die nagmerrie sukkel ek t'rug kar

toe en ons val in die pad. Die kinders wil weet hoekom pa se oë dan nou so

groot is. Dink seker ek probeer Wolf en Rooikappie vir hulle opvoer om die

pad om te kry.

Niemand sê iets nie.

Ma bly liewer stil. Sy weet wanneer vraetyd verby is. Later slaap die

kinders snoesig in hul stoeltjies. Ek sit met die pyn en trap die petrol dat

ons in die Kaap kan kom. Pyn, alles net pyn en die gedagte van die

vreeslikheid daar in die toilet op Leeu Gamka is vir ewig ingeprent in my

geheue.

By Laingsburg traai vroutjie weer 'n geselsie. " Voel dit al beter, skat?"

"Nog nie juis nie liefling, maar dis darem 'n skerp pil daai" gooi ek 'n hou

na die witjasse.

"Hoe bedoel jy?"

"Ek bedoel die alluminium om die pil. Ek moes die besigheid omtrent

'panelbeat' om die skerp kante te probeer platkry. As ek dit sommer net so

sou gebruik kon ek my binneste lelik beskadig" verduidelik ek sonder om te

veel 'detail' te gee.

Dit smaak my vroutjie het as selfmoordbomplanter by 'Elkaida' gekwalifiseer.

Sy ontplof so dat die kinners se lyfies ruk en hulle so met hulle handjies

bo-kant hulle koppe gryp in hulle slaap. Dis die ergste lagbui wat ek uit

haar lyf hoor sedert die nuus van haar eerste swangerskap.

"Jy moes die alluminium afgehaal het poeee...ol!" rek sy dit uit en sy trek

haar foontjie nader.

"Maar ek dog dit werk soos 'n kapsule. Mens breek mos nie 'n kapsule oop

nie. Netnou vergiftig jy jouself met 'n oordosis. Die besigheid moet mos

stadig 'n mens se sisteem bekruip!"

My manlikheid en intellek is daarmee heen. Die hele wêreld weet. Sy

mishandel die selfoontjie so om die nuus oor die aardbol te laat versprei.

Dok is die eerste om van my 'mishap' te hoor. Hy kan sommer my lyding op die

internet uitblaker en die eer kry vir die beste mediese 'joke' van die

maand. Geen setpil sal ooit weer dieselfde wees nie. Hoe gaan ek die wêreld

in die oë kyk en dit na die vreeslike lyding op Leeu Gamka? Ek verlang na

die tere liefde en simpatie van my moeder.

Volgende môre is ek 'n 'celeb' op kantoor. Almal wil tog net bemoedigend aan

my vat of 'n ou geselsie aanknoop. Wil kwansuis weet of ek nou 'n 'stainless

steel silencer' het.

Ha .... ha .... ha .... Wens julle kry dieselle pyn wat ek in my voet het in

julle se 'silencers'. Da sal ons sien! Klomp ape!

Het die ding gewerk? Dat weet ek nog nie .... wag nog dat die aluminium

begin 'corode'.